Wycena udziałów i akcji – cel i kontekst emisji obligacji
Celem wyceny jest udokumentowanie, że pakiet udziałów lub akcji zapewnia odpowiednią wartość zabezpieczenia na dzień emisji. Zatem raport powinien wskazać metodę bazową (porównawczą lub majątkową) oraz metodę kontrolną, a metody dochodowe (np. DCF) stosować jedynie pomocniczo. Dzięki temu warunki emisji można urealnić, a ryzyko inwestorów – właściwie wycenić.
Wycena udziałów – założenia i praktyczne źródła danych
W spółkach z o.o. podstawą bywa podejście porównawcze i podejście majątkowe. Dlatego analizujemy transakcje prywatne, mnożniki branżowe oraz skorygowaną wartość aktywów netto. Szczegółowe omówienie kroków przedstawia materiał: wycena udziałów w spółce – metody i pułapki.
Wycena akcji – rynkowe wskaźniki i normalizacje
W spółkach akcyjnych istotne są mnożniki P/E, EV/EBITDA czy EV/EBIT, jednak – dla spójności – wyniki należy normalizować o zdarzenia jednorazowe. Ponadto warto zestawić wyniki z porównywalnymi emitentami. Przykłady i dobre praktyki opisuje artykuł: wycena akcji spółki akcyjnej oraz przegląd wskaźników EV/EBITDA i EV/EBIT.
Zabezpieczenie emisji obligacji – regulacje i dokumenty
Zakres i forma zabezpieczenia wynikają z ustawy o obligacjach oraz warunków emisji. Dlatego konieczne jest wskazanie rodzaju zabezpieczenia (np. zastaw rejestrowy na udziałach/akcjach) i trybu egzekucji. Pełny tekst znajdziesz tutaj: ustawa o obligacjach – tekst jednolity (Dz.U. 2024 poz. 708). Ponadto w materiałach ofertowych należy opisać mechanizmy utrzymania wartości zabezpieczenia.
Metody i wskaźniki – wycena udziałów i akcji w praktyce
- Porównawcza (mnożnikowa): mediana i kwartyle wskaźników; eliminacja wartości odstających.
- Majątkowa: skorygowana wartość aktywów netto, rewaluacja kluczowych składników.
- Dochodowa (pomocniczo): scenariusze i testy spójności, nie zaś jedyne źródło wniosku.
Szerszy kontekst i wybór podejść opisuje przegląd metod wyceny przedsiębiorstw. Dzięki porównaniu kilku podejść raport jest odporniejszy na zmienność.
Kowenanty i pokrycie – jak przeliczać zabezpieczenie emisji
Dla przejrzystości wprowadza się wskaźniki utrzymania wartości zabezpieczenia (np. minimalne pokrycie). Poniższa tabela ilustruje przykładowe poziomy.
| Wskaźnik | Definicja | Przykład progu |
|---|---|---|
| Coverage (Pokrycie) | Wartość wyceny pakietu / wartość nominalna obligacji | ≥ 150% |
| LTV na zabezpieczeniu | Nominał obligacji / wartość wyceny pakietu | ≤ 67% |
| Trigger aktualizacji | Spadek wartości zabezpieczenia o X% vs. raport bazowy | Aktualizacja przy spadku ≥ 15% |
Jeżeli wskaźniki zbliżają się do progów, w warunkach emisji przewiduje się top-up (dodatkowe zabezpieczenie) lub wcześniejszy wykup. Zatem kluczowy jest jasny harmonogram aktualizacji raportu.
Proces i dokumenty – wycena udziałów i akcji krok po kroku
- Brief i cel: określ standard wartości i datę wyceny; zdefiniuj oczekiwane pokrycie.
- Dane: sprawozdania finansowe, cap table, umowy istotne, polityka dywidend. Ponadto zbierz dane rynkowe do porównań.
- Model i wnioski: metoda bazowa + test kontrolny; uzasadnienia korekt; przedział wartości.
- Egzekucja zabezpieczenia: opis ustanowienia zastawu/rejestracji; procedury na wypadek defaultu.
- Aktualizacje: terminy przeglądu oraz zdarzenia wyzwalające re-wyceny.
FAQ – wycena udziałów i akcji a emisja obligacji
Jak często odnawiać raport?
Najczęściej co 6–12 miesięcy lub po istotnym zdarzeniu. Dlatego warto wskazać częstotliwość w warunkach emisji.
Jak dobierać mnożniki rynkowe?
Po branży i modelu biznesowym, z eliminacją wartości odstających. Ponadto porównuj kilka horyzontów czasowych.
Czy DCF jest konieczny?
Nie zawsze. Metodę dochodową stosuj pomocniczo jako test spójności, a nie główny wniosek w zabezpieczeniu.
Kontakt – wycena udziałów i akcji dla emisji
Potrzebujesz raportu do dokumentacji emisji lub second opinion? Skontaktuj się z zespołem Biznes Wycena. Przygotujemy wycenę, rekomendacje kowenantów i harmonogram aktualizacji, aby emisja była bezpieczniejsza dla obu stron.